‘De impact van Covid-19 op het beroep van zorgverstrekker gaat verder dan men vermoedt.’ Aan het woord is Carla Meyhui, gemeenteraadslid en thuisverpleegkundige in Kuurne.
Als verpleegkundige ben ik opgeleid om met de hoogste graad van hygiëne om te gaan met onze patiënten. Om die extra bescherming te kunnen realiseren, ben ik er als een van de allereersten bij om mondmaskers, ontsmettende gels enzomeer aan te schaffen. De leveranciers zijn er duidelijk niet op voorzien.
Onvoorziene kosten
Naarmate de maatregelen van de regering worden opgevoerd, stel ik wel vast dat de prijzen de pan uitswingen. De markt van vraag en aanbod doet zijn werk, maar voor ons betekent dat extra kosten. Allemaal kosten waar we niet op voorzien zijn. Intussen springt de gemeente Kuurne ons bij en mogen we twee keer een hoeveelheid maskers ophalen. We kunnen ook rekenen op de Vlaamse Beroepsvereniging voor Zelfstandige Verpleegkundigen (VBZV).
Naast het visuele aspect van het dragen van mondmaskers en ander beschermingsmateriaal zijn er nog heel wat, niet te onderschatten, gevolgen.
Enig menselijk contact
Als professional passen wij ons gemakkelijk aan een nieuwe situatie aan. Maar voor de oudere generatie ligt dat moeilijker. Velen stellen zich vragen over onze gezondheidstoestand omdat ze die maskers niet gewoon zijn.
‘Voor veel patiënten zijn wij hun enig menselijk contact per dag’
Enkele patiënten waar we al jaren gaan, hebben ons zelfs gevraagd om niet meer langs te gaan. Dat zijn meestal patiënten waar we enkel moesten gaan om hen te wassen. Die moeten nu zelf instaan voor hun hygiëne, wat ik niet bevorderlijk vind voor hun algemene toestand. In veel gevallen zijn wij hun enige menselijk contact per dag. Ze geraken geïsoleerd en we proberen hen gerust te stellen. Corona levert ongetwijfeld psychische problemen op onder deze kwetsbare bevolking.
De visuele communicatie wordt moeilijker: onze gelaatsuitdrukking blijft verborgen achter het masker en voor slechthorenden is het nu onmogelijk om te liplezen. Ook brildragers ondervinden problemen.
Huishoudelijke taken en boodschappen
Bovendien rekenen onze patiënten op ons voor extra diensten waarvoor ze voordien beroep konden doen op buren of familieleden: we doen al eens de coiffure, enkele huishoudelijke taken en zelfs boodschappen. Niet onze ‘core business’, maar we hebben geen keuze.
‘Eigenlijk zouden alle zorgverstrekkers periodiek moeten getest worden’
Eigenlijk zouden alle zorgverstrekkers periodiek moeten getest worden. Al is het maar voor onze eigen gemoedsrust. Hebben we al een zekere vorm van immuniteit opgebouwd? We weten het niet. Nu werken we steeds verder in de hoop dat er niets gebeurt.
Dankjewel
Ik vrees dat we nog een hele tijd onze voorzorgen zullen moeten nemen. Zelfs nog lang nadat de regering de laatste fase heeft afgekondigd. Wij moeten er namelijk vooral op letten dat we zelf niet besmet geraken, want onze grootste bezorgdheid is om onze patiënten gezond te houden. Mondmaskers, handschoenen, handgel en handhygiëne in het algemeen zullen een prioriteit blijven.
Ik wil graag afsluiten met een dankjewel voor de aandacht voor de helden van de zorg. Het dagelijks applaus wordt met liefde, enthousiasme en optimisme gewaardeerd. Misschien ziet onze regering nu eindelijk in dat thuisverpleging tot de zware beroepen behoort?
Comments are closed.